Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

<h1>Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.</h1>

<p>Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Magna laus. Sed quod proximum fuit non vidit. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Duo Reges: constructio interrete. Respondeat totidem verbis. Restinguet citius, si ardentem acceperit. </p>

<p>Non laboro, inquit, de nomine. Praeclare hoc quidem. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quis enim redargueret? Eadem nunc mea adversum te oratio est. </p>

<h5>Hoc loco tenere se Triarius non potuit.</h5>

<p>Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quis enim redargueret? Quis Aristidem non mortuum diligit? Quis istud, quaeso, nesciebat? Comprehensum, quod cognitum non habet? </p>

<p>Res enim concurrent contrariae. Istic sum, inquit. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quare ad ea primum, si videtur; Istic sum, inquit. </p>

<p>Easdemne res? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Efficiens dici potest. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Non potes, nisi retexueris illa. </p>

<h3>Et nemo nimium beatus est;</h3>

<p>Tollenda est atque extrahenda radicitus. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. </p>

<h2>Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.</h2>

<p>Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Hoc sic expositum dissimile est superiori. Quid sequatur, quid repugnet, vident. </p>

<p>Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Si enim ad populum me vocas, eum. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Inde igitur, inquit, ordiendum est. Cur iustitia laudatur? </p>

<h4>Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?</h4>

<p>Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Pauca mutat vel plura sane; Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Prioris generis est docilitas, memoria; Quod quidem nobis non saepe contingit. </p>

<p>Utilitatis causa amicitia est quaesita. Ille incendat? Quaerimus enim finem bonorum. Cur iustitia laudatur? </p>