Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.

<h1>Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.</h1>

<p>Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. <b>Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?</b> Duo Reges: constructio interrete. Restatis igitur vos; Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. </p>

<h4>Cur iustitia laudatur?</h4>

<p>Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. </p>

<p>At iam decimum annum in spelunca iacet. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? <b>Graccho, eius fere, aequalí?</b> </p>

<ul>
	<li>An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?</li>
	<li>De quibus cupio scire quid sentias.</li>
	<li>Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.</li>
	<li>Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;</li>
</ul>


<p>Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. <b>Cave putes quicquam esse verius.</b> Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; </p>

<ol>
	<li>Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate.</li>
	<li>Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.</li>
	<li>Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.</li>
	<li>Quod quidem nobis non saepe contingit.</li>
</ol>


<h3>Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.</h3>

<p>Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? </p>

<h2>Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.</h2>

<p>Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. <b>Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.</b> Easdemne res? Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; <a href='http://loripsum.net/' target='_blank'>Itaque contra est, ac dicitis;</a> Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. </p>

<blockquote cite='http://loripsum.net'>
	Quis enim tam inimicus paene nomini Romano est, qui Ennii Medeam aut Antiopam Pacuvii spernat aut reiciat, quod se isdem Euripidis fabulis delectari dicat, Latinas litteras oderit?
</blockquote>